احتساب قادیانیت جلد نمبر 57 |
بجسم الطف آن ذات سرور کونین کثیف گفت زراہ ضاد و طغیانی کمال شعبدہ بازی بحق عیسیٰ گفت زسحر خلق طیور آمدہ اگر دانی نگشت زندہ گہے مردہ باعجازش نہ ابرء اکمہ زوشد باذن رحمانی زمعجزات مسیحا نمود صاف انکار چواہل نیچر و یونان بکفر و طغیانی بگفت روح امین از خدائے عزوجل گہے نیامدہ برانبیاء حقانی مگر بخاطر ایشان زعکس مے افگند چنانچہ عکس درافتدز خور بتابانی بہ بیں کہ سلسلہ ہائے نبوت این گمراہ چہ کرد درہم و برہم بقول شیطانی بگفت نیز کہ گاہے حقیقت دجال نہ منکشف شدہ برآن رسول یزدانی نشد حقیقت یاجوج ہم اورا معلوم چنانکہ بود کما حقہ بآسانی جن نمود خدا وند کشف این اسرار کہ بندے نشود باب فیض رحمانی چوانباشد ازنیسان عقیدہ اش باطل کہ نیست مرد خدا ہست مرد نفسانی ہزار لعنت حق باد بر عقائد او کہ کفر کشد امان خواہ زین مسلمانی بہ بین تو فتوئے تکفیر آنمیا نصاحب کہ ملک ہند چو مہرست زو برخشانی تعجب است زاتباع این مسیلم ہند چسان زدست بدادند نور ایمانی حکیم بھیروی ایمان خویش دلدہ ببادا ضیاؤ احسن و برہان ہمہ زنادانی مبارکے کہ بسلکوٹ بودامام الصدر بسب و فحش شب وروز در زبان رانی زپیرو انش یکے کفش زمردہ دل ست بنور صنم کن احمد کہ نامش آن والی ہمیکنند بیان پیرماست صاحب علم کشادہ اند لب خویش درثناخوانی وراچو خواند شہ گولڑا بماہ اگست برائے بحث بہ لاہوردار سلطانی چرانیامدہ آن حیلہ گر مقابل او اگر بدست ہمیداشت سیف برہانی کجا حواری او رفت اعورو اعرج کجا مبارک و برہان ظالم جانی کجا برفت فدائیس نوردین طبیب کہ بود مرد دلیر و شجاع میدانی ازین کلام ندانی کہ ہست متبحر بجہل بلکہ چو بوجہل اوست لاثانی سزائے بیعت و الہام این ہوائی نیست مطیع نفس و ہوایست از پریشانی برائے دولت دنیا بگسترد دامے فتادہ اند درد مرد مان خذلانی عیان نشان ضلالت زچہرہ پژمانش بسوئے چہرۂ اوبین کہ نیست نورانی