معارف مثنوی اردو شرح مثنوی مولانا روم |
س کتاب ک |
 |
تذکرہ حضرت سلطان العارفین مرشدنا و مولانا شاہ عبد الغنی پھولپوری واحوالِ ایں غلام اخترؔ عفااللہ عنہ اے شہِ عبدالغنی اے روحِ ما صدقۂ تو جملہ ایں مفتوحِ ما عمرِ ما چوں ہشت دہ سالہ رسید بر درت اخترؔ چو دیوانہ رسید کرد اختر بیعت بر دستِ شما ہشت دہ سالہ شدہ مستِ شما من ترا چاکِ گریباں دیدہ ام زلفِ تو بر سر پریشاں دیدہ ام عالمے کو عاشقِ حق می شود نور او از عابداں فائق شود من ترا دیدم میانِ راہ براں بدرِ کامل چو میانِ اختراں راہ نمائے بہرِ جانِ صادقاں نزد بینایاں تو شاہِ عارفاں یک قمیصے برتنت یک لنگئے بود ایں دنیائے تو اے عابرے نیست صندوقے و سامانے ترا خانۂ تو ہمچو ویرانے ترا سقفِ خانہ بود آزارے ترا نیست حفظِ از ابر و بارانے ترا اندریں خانہ مگر اے شاہ جاں نورِ حق دیدم بہر ذرہ عیاں بود دنیا پیشِ تو دنیائے دوں فخرِ دنیا پیشِ تو شد سرنگوں درجہاں بودی و خارج از جہاں قوتِ نسبت ترا دیدم عیاں گرچہ می رفتی بظاہر بر زمیں روحِ تو می رفت بر عرشِ بریں گرچہ دیدہ بود مت اندر جہاں لیک تو بودی و رائے ایں جہاں جسمِ تو بر خاک سجدہ چوں نمود روحِ تو بر عرش سجدہ ہم نمود روحِ تو در سجدہ مضطر دیدہ ام سجدہ گہہ را تر زا شکست دیدہ ام آہ تو من بارہا بشنیدہ ام گریۂ تو در د عاہا دیدہ ام