معارف مثنوی اردو شرح مثنوی مولانا روم |
س کتاب ک |
|
در بیانِ مجاہدہ و امتحان از شیخ طالبے گفت ایں سخن از مرشدے امتحانم کردۂ در رہ بسے بارہا بر من بلا انداختی با سرِ من ہمچو گو در باختی امتحانِ عشق کردی با رہا کردۂ ما را جگر تو پا رہا بارہا را ندی و بازم خواندۂ ہمچو طا حن در بلا سائیدۂ آں بلائے کز جگر پُر خون گشت لیک جانم بہرِ تو مجنون گشت خوردہ بودم بارہا خونِ جگر تا دہانم بارہا آمد جگر ہرکہ بشنید ایں خبراز خواجہ تاش لرزہ شد پیدا جگر شد پاش پاش داستاں ایں دردِ دل چوں بشنوی از ترحّم چہ قدر پُر خوں شوی در دہاں انگشتِ خود خواہی درید اشکِ خوں ازچشمِ تو خواہد چکید از لقائے تو مشرّف چوں شوم کاشفِ ایں داستانِ خوں شوم در کنارِ خود بگیری از کرم بشنوی چوں داستانِ پُر اَلم تا ابد گوئی تو صدہا آفریں بر دلِ مجروح و بر جانِ حزیں سینۂ تو دردِ ما بریاں کند قصّۂ ما چشمِ تو گریاں کند چوں شوی آگہہ ز مظلومئ من اشکِ باری تو ز مجبوریٔ من گویدت یا خادمِ اندوہگیں یار سا نیدت غمِ ماربِّ دیں جانِ من سلطانِ من بشنو کہ من ہرچہ گفتم قصّۂ دار و رسن گر بگفتم گفتنِ نا گفتنی عفو کن از مامہہِ چرخِ سنی