معارف مثنوی اردو شرح مثنوی مولانا روم |
س کتاب ک |
 |
در بیانِ نفع مجاہدہ وحُزن وغم درراہِ عشقِ حق گفت مرشد زاں مریدِ با وفا ایں جفا ہا بہرِ تطہیر شما امتحانِ عشق بہرِ عاشقاں امتحاں کے شد برائے نا قصاں ایں بلا بر عا شقاں حلوہ بُوَد ایں بلا بر نا قصاں بلوہ بُوَد دیگراں را می دہم لطف و عطا ایں جفا ہا بہرِ تو دارم روا اے غلامِ عاشقِ دربارِ عشق تو رسی زیں خا رہا گلزارِ عشق پشتِ تو گر زیں بلا شد منحنی لیک ایں شد بہر تطہیرِ منی؎ ایں جفا بہرِ عطا با شد ز من ایں جفا بہرِ جفا ناید ز من از بلائے شیخ گر دل گشت خوں لیک آں دل دردِ حق یابد فزوں گر جفائے شیخ دل پُر خوں کند ہم ترا از قربِ حق گلگوں کند ایں غمِ تو قلب اشکستہ کند لیک دل با یا ر پیوستہ کند چوں حنا را غم رسد او سرخ شد بے مشقت آں حنا کے سرخ شد رنگ آرد بعد سا ئیدن حنا رنگ دا دن بعد ازیں گیرد حنا ایں قضا در تو چنیں منظور بود صد حِکَم اندر قضا مستور بود من چہ گویم لذتِ غم دوستاں می کند ایں قلب را صد بوستاں اے کہ در دل یا فتی صد گلستاں پس غمِ دل را مگو تو دلستاں می رساند ایں غمِ دل تا خدا پس چرا زاری تو از غم اے گدا ہرچہ بر ما آید از آزارِ ما بالیقیں داں از خطائے کا رِ ما ------------------------------