معارف مثنوی اردو شرح مثنوی مولانا روم |
س کتاب ک |
 |
اے ز فیضت با اثر شد آہِ من اے رسانیدی حریمِ شاہِ من چوں بیاید نامۂ تو سوئے من می شود خوش از فرح ہر موئے من اے کہ تجویزش بود آبِ حیات پس ملاقاتش چہ باشد در صفات اے حیاتِ ما عنایاتِ شما اے مماتِ ما عتاباتِ شما اَنْتَ شَیْخٌ اَنتَ مِصْبَاحُ الطَّرِیْقِ اَنْتَ لِیْ نِعْمَ الصَّدِیْقٗ وَ الرَّفِیْقٗ یَاحَبِیْبِیْ اَنْتَ کَا لشَّمْسِ الْمُنِیْرِ ہمچو مہ نورم ز نورت مستنیر اے برار الحق خدائے برترت گوہرِ رحمت ببارد بر سرت پیشِ نورِ آفتابت اے برار اختر و صد اختراں را چہ شمار من چہ گویم پیشِ تو شکر و ثنا آفتاب آمد و اخترؔ شد فنادربیانِ جدائی ہمدم دیرینہ صدیقی و رفیقی محمد حبیب الحسن خان شروانیـ ( رحمۃ اللہ علیہ) مُجازِ بیعت حضرت شیخ پھولپوری رحمۃ اللہ علیہ( ڈھولنہ ایٹہ یوپی ہند) ہمدمِ دیرینہ چو باشد جدا روح باشد چوں یتیمِ بے نوا آہ کہ آں عہدِ وصل از ما برفت کس نمی د اند کہ برما چہ گذشت گر تو آئی صد حیاتے یافتم جانِ خود با جانِ تو در بافتم انچہ گزرد بر دلِ غمگینِ من نیست ممکن با تو گویم زیں سخن نزدِ من ایں ہمرہیِٔ دوستاں گلستاں ست بلکہ رشکِ بوستاں وحشتِ دل از فراقِ دوستاں تیز گردد از خیالِ دوستاں