معارف مثنوی اردو شرح مثنوی مولانا روم |
س کتاب ک |
|
عشق را تفسیرِ قولی مثنوی اے کہ تو تفسیرِ فعلی مثنوی اے سراپا شرحِ دردِ مثنوی اے سراپا شرحِ رازِ مثنوی اے سراپا رمزہائے بے خودی اے سراپا سرّہائے سرمدی جانِ من از دردِ تو شد دردمند آہِ من از آہِ تو شد ارجمند آہِ را از آہِ تو آموختم عاشقی از عشقِ تو آموختم بر در ِ تو عمر ِ خود سر کردہ ام ہم سرِ خود وقفِ آں در کردہ ام از تو ایماں یافتہ ست ایمانِ من اے فدا بر جانِ تو ایں جانِ من گرچہ باشی تو ورائے ایں جہاں عشقِ من بیند ترا اندر جہاں ہر کجا گریم بیادت شاہ ِ من پیشِ خود بیند ترا ایں آہِ من اے کہ می بینم ترا در جلوتے اے کہ می بینم ترا در خلوتے اے کہ می یایم ترا در جانِ خویش جانِ من بیند ترا سلطانِ خویش ایں غلامی رشکِ صد سلطانیاں لیک دانند قدرِ ایں روحانیاں اے امامِ عشق در صحرائے عشق اے سریع السیر در دریائے عشق مست شد جانم ز مستیٔ شما یا فتم ہستی ز ہستی ٔ شما اے ترا در عالمِ ہُو دیدہ ام بے خبر از ہستیٔ خود دیدہ ام یاد ہست آں جلوہ را دیدن ترا نامِ خود از غیر پرسیدن ترا بے خبر گشتی ز نامِ خویشتن ہمچنیں دیدم ترا خوش زیستن جاں فدایت اے شہِ عبد الغنی دل فدایت ہرچہ خواہی آں کنی