معارف شمس تبریز |
س کتاب ک |
بیا اے یار کامشب یار مائی چو گل باید کہ باما خوش برائی خدایا چشم بد را دور گرداں خداوندا نگہدار از جدائی نہ من مانم نہ دل ماند نہ عالم اگر فردا بدیں خوبی در آئی نہادم دست بر دل تانہ پرد تو دل از سنگ خارا در رہائی بر آ اے ماہ تا خوبی بہ بینی بیا اے زہرۂ رعنا کجائی بہر جانے ز سودائے تو دو دیست کرائے تو کجائے تو چہ دانی بیا اے جان مارا زندگانی بیا اے چشم مارا روشنائیطلب مرشد از خدائے تعالیٰ اگر درد مرا درماں فرستی وگر کشت مرا باراں فرستی