اجرائے بلاغت قرآنیہ مع بدیع القرآن |
ہ علم وک |
|
۱ استعارهٔ اَصلِیّه: وه استعاره هے جس میں لفظِ مستعار (جس میں استعاره جاری هوا هے) كوئی ایسا اسمِ جنس هو جو ایك غیر معین فرد پر دلالت كرتا هو؛ چاهے وه۱: ۱ اسمِ عین هو، جیسے: أسَدٌ، بَحْرٌ وغیره، جیسے: ﴿كِتٰبٌ أَنْزَلْنٰهُ إِلَیْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ ’’الـظُّلُمٰتِ‘‘ إِلَی ’’النُّوْرِ‘‘﴾؛ یهاں ظلمات اور نور دونوں اسم جامد هیں ۔ ۲ مصدر هو، جیسے: قَتْلٌ، نَوْمٌ، یَقَظَةٌ وغیره، جیسے: ﴿فِيْ قُلُوْبِهِمْ مَّرَضٌ﴾[البقره:۱۰]، أي: نِفَاقٌ. ۳ وه لفظِ مستعار اِن اَسمائے اعلام میں سے هو جو كسی خاص صفت سے مشهور هوگئے هوں ، جیسے: حَاتِمٌ، مَارِد اور قُسّ وغیره۲۔ (علم البیان) ۲ استعارهٔ تَبْعِیّه: وه استعاره هے جس میں لفظ مستعار فعل هو یا اسم مشتق یا حرف هو، جیسے: نَطَقَتِ الحَالُ كه اس سے مراد دَلَّتِ الحَالُ هے، اور فُلانٌ عَقْلُهٗ نَائِمٌ ۱استعاره اصلیه كو اصلیه اس لیے كهتے هیں كه وه براهِ راست اسمِ جنس، اسم عین اور مصدر میں جاری هوتا هے؛ بر خلاف استعارهٔ تبعیه كے۔ ۲ وه اعلام جو مخصوص صفات میں مشهور هیں ، اور كلامِ عرب میں اِن سے تشبیه دی جاتی هے۔ صفاتِ محموده میں مشهور اعلام صفاتِ ذمیمه میں مشهور اعلام مشبه مشبه به مشبه مشبه به وعده وفائی كرنے والا سَمُوْئل (یهودی) عاجز ودرمانده باقِل سخی حاتم طائی احمق ھَبَنّقة عادل عمر بن خطاب پشیمان كُسَعِی بردبار اَحنف بن قیس بخیل مادِر فصیح وبلیغ سَحْبان بن وائل هِجو كرنے والا حُطَیْئة خطیب قُسّ بن ساعده الاَیادی سخت دل حجاج بن یوسف بهادر عمرو بن معدیكرب حكیم لقمان ذكی وهوشیار اِیاس بن معاویه