تختے بند تے پکھے والا باہروں پکھا کھچے
مرزاجی نوں ہوئی حضوری رب دی نیندر وچے
چادر اوتے چھٹے لال اچانک نظری آئے
میری ٹوپ کرتے اوپر بی اونویں وسیائے
میں حیران تاں بولے حضرت چادر موہوں لاہی
مسل مکمل اک مقدمے دی میں کیتی آہی
دستخطاں دی خاطر وچہ حضوری دے اوہ آندی
اﷲ پاک نے جھاڑی قلم ایہ سرخی ہے چھٹیاندی
مجلس وچ جد پھیرا یہ قصہ پچھیا میں لدیانے
گل نہ میرے نال کرے تے لاوے عذر بہانے
تیرے نال کلام نہ کرساں توں بندہ نفسانی
کتھے رفعت عیسیٰ دے وچ چھیڑی ایہ کہانی
مڑناں چھیڑیا اس قصے نوں کیتے ٹال مٹولے
اکثر چیلے ہوئے ایسے گونگے انھے بولے
پر انکار بی کرناں سکیا ہیبت ایسی چھائی
مجلس وچ ہویا شرمندہ منہ خشکی سرچھائی
سعدی دل ہن آون تھیں بی کر جاوے اوہ ٹالا
بھانویں سدونٹھے جویں اذانوں نٹھن والا
اپنی حدوں لنگھ کے جیہڑا باہر پیر پسارے
ناجائز۳۰؎ پیدائش اوس دی پھٹک پوے ہتیارے
اس مرزائی نویں مسیحی ٹولے لعنت والے
لعنت رب دی آپ قبولی بے غیرت منہ کالے
آپے کہن ایہ ٹل گئی موت۳۱؎ ازمائش ساڈی کارن
نالے رلا ضروری آکھن نالے فتح پکارن
آتھم نوں ایہ ملوملی مڑمڑ قسم کھلاون
مرزے والی بے شرمی تھیں باز اجے ناں آون
رلا ضروری تے ازمائش فتح نمایاں نامے
موہوں کہندے ناں شرماؤں دیون جھوٹھ حوالے
فتح مبین دے وعدے آکھن کدی تاں آتھم مرسی
کدے نہ کدے تاں مرزا بھی کوچ ایس جہانوں کرسی
ہے مشہور درخت کتے بے شرم دے اوگیا آہا
خوش ہوبولیا بیٹھن گے ہن چھانویں یاراہاہا
فتح مبین اسلامیاں نوں رب دتی کھلم کھلی
نویں پرانے عیسائیاں پر قہر انھیری جھلی
فتح دے شور آوازے عالم اندر اٹھ کھلوئے
لنگڑے لولے انھے ڈورے بہتے چنگے ہوئے
پرناں پاسا پرتیا اونہاں بخت جنہاندے ستے
سگوں وعد خلافی تہمت لائی اﷲ اوتے
ناؤن نبی توحید اتے قرآن داموہوں لیکے
اس دجال نے عیسیٰ بننا چاہیا بحث اچ پھیکے
پچی مئی دے جلسے اندر مرزے نے لکھوایا
ڈپٹی صاحب سدھا فیصلہ عقل مری وچ آیا
سانوں دوہاں نوں قبر دے نیڑے سٹیا آن بڈھاپے
منگ دعا نشان دکھائیے مکن ایہ سیاپے
قاصر رہاں نشان دکھاون وقت جسے وچ مقابل
سب سزاواں سر پر جھلن دے میں ہوساں قابل
کھا کے قسماں مرزے دعویٰ رملیاں والا کریا
تیؤں بیماراں نوں جد دیکھیا عیسیٰ بن کے ڈریا
عیسائیاں نے انہا لنگڑا گونگا تن لیاندے
آکھیا مرزا صاحب عیسیٰ بنو انہاں دکھیاندے
