کچا ہویا اگوں لگا دین جواب الزامی
پادری کچے ہوئے نالے کھلی اس دی خامی
پادریاں دی اکھ دے اندر پھولا اٹھ دکھایا
اپنی انھی اکھ دا اس نوں کوئی جواب نہ آیا
ثابت ہویا پادریاں وچ خوبی ناہیں کوئی
مرزے دی بی اکھ نریہل انھی ثابت ہوئی
اہل اسلام دا جے ناں ہوندا اوہ فتویٰ تکفیری
مرزے دی اس خجلت دے وچہ ہوندے ساری سیری
خیر جزا فتویٰ دے ابوسعید خدا تھیں پاوے
اس دجال دے مکر اشاعت وچہ جو کھول دکھاوے
ربا اہل اسلام نوں فتنیوں دجلوں ایس بچایا
اپنے فضل کرم دا رکھیں ابوسعید تے سایا
فتنیاں تھیں اوہ آپ بچے تے سبہنوں نال بچاوے
سوہنا اجر قیامت دے دن تیرے فضلوں پاوے
عربی وچ دجال نے لکھ کے چھاپے کجھ رسالے
امی نبی بنن۳۲؎ دی کوشش کیتی اس منہ کالے
جیہی عربی پڑھیا اوہی لکھ کے ایس دکھائی
طالب علم رہا کجھ مدت جانے سب لوکائی
عربی ہے پنجابی اروی کچی جیہے کچالو
تلے پکوڑے وچ وچ نظم دے پاکے پتے آلو
عیباں بھری عبارت تے مضمون بڑے الحادی
اسوداتے مسیلمہ دی بی کیتی اس استادی
فارسی اردو۳۳؎ لکھ نہ سکے عربی لکھ کی جانے
عربی دابی فاضل بندا جاہل زور دھگانے
اک قصیدہ فارسی اس نے لکھیاسی الہامی
خوب ازالہ اوسدا ہویا ظاہر ہوئی خامی
جو۳۴؎ غیور غیور نوں آکھے کلمہ ٹھیک نہ بولے
حیف ہے اوس بے شرم اوتے الہامی لب جے کھولے
میت دا جو قافیہ نصرت ملت نال لیاوے۳۵؎
یثرب رادادند فضیلت را ایہ فارسی آوے
جسدا ملہم ایہ نہ جانے کس تھیں بندا۳۶؎ موتی
ایسے جاہل نے ناحق الہام دی چکی جھوتی
سرے براہین اک رباعی تاریخی چھپوائی
تیجے مصر۳۷؎ع دے وچ ہے اک وادھو پچرلائی
چوویہ وزن رباعی دے اوہ کتے نہ تلدا پورا
دیکھو شاعر نویں دا ہویا قادیاں وچ ظہورا
بے استادا ان گھڑ کھنڈتے ناموزوں طبیعت
شاعر بن بن بیٹھے نالے ملہم وچ شریعت
شعراں وچ الہام اوس ہووے جو گل کدے نہ ہوئی
شعر دا اج تک دعویدار نہ ہویا ملہم کوئی
ما علمناہ الشعر آیا دیکھو وصف نبی دا
نہیں ایہ فن نبی دے لائق مثنوی غزل قصیدہ
اس فن وچ متنبی جیہے آخر نادم ہوئے
مرزے ورگے جاہل ہن متنبی اٹھ کھلوئے
اندر شعر شعور نہ اس نوں دینوں خالی کھیسا
بے اوستادا فخرکرے تے بن بن بیٹھے عیسا
ظاہر دیوچہ آپ بنے بے پیرا بے اوستادا
ناں کجھ شرم جہانوں اسنوں ناں کجھ خوف خدادا
آکھے اپنا باپ نہیں روحانی لکھے دلیلاں
عیسا لیا یوحنا تھیں بپتسما وچ انجیلاں
