اجے نہ مینوں کافر آکھن اوتے چھیتی پاؤ
میرے جھوٹھ تے سچ دی سارے ایہ معیار بناؤ
لوگو بس مراد مری ہن اﷲ پوری کرسی
ڈھایاں برساندے اندر سلطان محمد مرسی
جائے سکونت جس دی ہے منحوسہ قریہ فتی
دسے نہ وسدی شالا اجڑ جاوے ایہ کپتی
گھڑ الہام اوڈیکاں اندر اٹھ برس میں گالے
ویاہ لے گئے الہامی زوجہ میری فتی والے
فتی فتح محمدی کیتی دیکھ اس دی ہوشیاری
بیت الفکر نے مرزیا تینوں بخشی ذلت خواری
پئی نحوست تیرے اوپر رو رو وقت گزاریں
فالاں کھولیں دن تے راتیں جفر تے رمل وچاریں
فتی نوں منحوس کہیں پر تینوں شرم نہ آوے
ظالم آکھیں تاں بی تیرے موہوں سجے سہاوے
ظالم ظالم موہوں آکھیں نالے ماریں دھاہاں
لٹ لیا اس جڑ پٹی نے کر کے لمیاں باہاں
چیلے تیرے باہوں پھڑپھڑ آکھن حضرت اقدس
جان دیہو اس حرص نوں بیٹھو کر کے صبر چلو بس
تو آکھیں ہن صبر نشانی دیوثاں دی آیا
ایسے خاطر اگے میں خود جھنگا چوڑ کرایا
رن طلاق تے پتر عاق میں ناتہ سن کے کیتے
اوس پرانے بڑ ہتھوں زہر پیالے پیتے
مومن ایہ دیوثی والا متھے داغ نہ لاوے
ہے۲۶؎ دیوث جو اس فریادوں مینوں کوئی ہٹاوے
زوجنک الہام ہویا جد تینوںملہم ولوں
دیکھیں قابض غیر نہ بولیں ہیں دیوث اس گلوں
احمد بیگ دے مرنے نے کی تیرا کم سواریا
زوجہ تیری بسے کسے دے بے شرماں ہتیاریا
چار ہزار انعام توں دیویں آتھم قسم کھلاویں
ولیحکم اہل الانجیل دی۲۷؎ آیت نوں بھل جاویں
نہی قسم دی وچ انجیل دے عیسیٰ تھیں جدائی
بیشک ہے معذور نہ کھاوے قسم جے اک عیسائی
ہاں دی۲۸؎ ہاں تے نہیں دی نہیں لکھی اوس صاف مقرہ
ہاں عیسائی مائل ول اسلام نہ ہویا ذرہ
توں جانیں اوہ قسم نہ کھاسی اسنوں دیویں قسماں
ہے سلطان محمدی ہیبت کیوں الہامی کھسماں
رن سمہالیں بیٹھا اوہ توں لب ناں مول ہلاویں
جیوندے جی اوہ مرگیا ہوسی چیلیاں نوں پر چانویں
جیوندے جی جے مرگیا ہوندا کد اولاداں جندا
بیہندا تیرا خادم بن کے چھڈ چھڈ کے دھندا
دل وچ ڈریا اوسنوں آکھیں شرم نہ تینوں آوے
تیرا کالا منہ کرن نوں اوہ اولاد دکھاوے
شرم چہ کئی باشد تاخود جانب مرزا آئد
لعنت بروئے ازہر سو بارید کہ بائد شائد
لے اپنے منہ منگی لعنت ہن تاں جھوٹھا ہویا
زندہ ہے سلطان محمد جیوندے جی توں مویا
زن خاوندوں جدی کراون جادوگر ہتیارے
اس نوں کوئی بگاڑ نہ سکے جس نوں رب سوارے
مرزیا دین اسلام دے اندر جدتیں ایہ پھٹ پائی
عبدالحق دے نال مباہل ہویا شامت آئی
