آخر تائیں مرسی مرسی کہندے رہے ایہ سارے
نال عیسایاں داڑھی شرطاں لاون رب دے مارے
صاف کہن تاویل دا اس وچ دخل نہیں ہے کوئی
حضرت اقدس کولوں پچھیا خوب تسلی ہوئی
چھ تاریخ نوں جس دم آیا تار ہے آتھم زندہ
پھر گئی تار گلاں پر سب دے ہر اک سی شرمندہ
چوتھے دن جد مرزے ولوں اک دو ورقی آئی
آتھم دلوچ ڈریا تاں ناں مریا گل بنائی
کسے نہ پچھیا حضرت! موت جے ڈریاں تھیں مڑ جاندی
ڈر کے تساں نہ موڑی کیوں جد موت بشیر ہوراندی
رب تھیں آہے بیڈر تسی تے یا بیزار بشیروں
آتھم چنگا رہا تساں تھیں چکیا ناں تدبیروں
اگے نوں بی اوہ کد مریا موت آئی ڈر جاسی
استغفاراں کر کے موتوں جھٹ خلاصی پاسی
اگے سوا برس کی کھوہیا ہن جیہڑا کھوہ لینا
آتھم موت دا نسخہ جانے سہل اس نوںبچ رہنا
منہ تساڈا کالا کرسی پھیرا یہ سنت ربدی
رب دے ذمے جھوٹھ ہو لاؤن پے سی مار غضبدی
ایہ تاں گلاں ہویاں حضرت پر کی کیتا جاوے
موت اک گھڑی نہ اگے پچھے ہوندی رب فرماوے
ہو راک گپ کراماتاں وچ اس جھوٹے نے لائی
احمد بیگ دی دہی دا قصہ جانے اک لوکائی
آکھیا مینوں ملو کواری نہیں تاں ہوکے رنڈی
جد اوہ لا۲۴؎لچ وچ نہ آیا ایس مچائی بھنڈی
ڈھائی سال نہ رہو سہاگن جے کتے ہور ویا ہی
جاہل ڈر گئے اس بدشگنیوں برساں کسے نہ چاہی
رن تے پتراں نے جد چاہیا ہو ورساک ہو جائے
حضرت اقدس رن طلاقی پتر عاق بنائے
احمد بیگ نے دھی سلطان محمد نال ویاہی
موت جو آئی چار مہینے مگروں ہویا راہی
مرزے آکھیا ایہ میرے الہام دا حصہ ہویا
تیوں برساندے اندر اندر دیکھو سوہرا مویا
ہن میرا کم لوکاں اوتے کد لکیارہ جاوے
جس دی خاطر دونہ جاناں نوں اﷲ مار گواوے
ایہ کد جائز رب دعا اک ملحد کافر دی نوں
کرے قبول دعا مقبولاں بندیاں والی وانگوں
اﷲ ظاہر کرے کسے پر اپنا غیب نہ مولے
باجھوں کسے رسول دے جسنوں کرے پسند قبولے
جس نوں بھیجے خلق سدہارن دی کرنے نوں کوشش
بنیاں اتے محدثاں والی اوپر دیکے پوشش
اہل ایمانوں دیکھو اہدی چوری ثابت ہوئی
اہل نفاقاں وانگوں کہے رسول نہیں۲۵؎ میں کوئی
اﷲ پاک دی رحمت دے ایہ سعدی وارے وارے
وڈے بول منافق دے کیا ظاہر اولٹے مارے
بے شک ایہے وقت دعا اک کافر ملحد والی
رب حکیماں حکمت کیتی رکھی اثروں خالی
بندیاں تائیں ہتھ کرم دا دے کے آپ بچایا
سچ مچ بعضیاں ڈبدیاں داتیں بیڑا بنے لایا
جیہڑے بھولے بھالے نکلے اجے نہ اس دے جالوں
اونہاں پر بھی کر کے فضل بچائیں شر دجالوں
