گل کرن وچ کہڑا سچا ودھ کے اﷲ نالوں
ماضی استقبال اوہ جانے واقف سب دے حالوں
کافراں۱۶؎ کول رسول اونہاندے کھلے نشان لیائے
اپنی عقل اوتے اوہ بھلے کفر دے بدلے پائے
دیکیا جدوں عذاب اساڈا ڈردے مارے روئے
اﷲ واحد منیا کفر تے شرکوں منکر ہوئے
پر اوس ویلے دیکھ کے منن نفع نہ دتا کوئی
اپنے بندیاں نال سدا ایہ سنت ربدی ہوئی
ٹھٹھے باز تے کافر آخر آکے ٹوٹا پاون
وعدہ پہنچیا نفع نہ دیوے روون تے پچھتاون
جد تک وعدہ کرے نہ اﷲ دیوے ڈھل سمجھاوے
پر جد وعدہ کردا گھڑی نہ اگے پچھے پاوے
اہل کتاباں دی تحریفاں پچھے مرزا لگا
اﷲ نوں پچھتا۱۷؎ یاد سے عقلوں خارج ڈھگا
ڈبن لگا وچ سمندر جد فرعون الایا
اسرائیلیاں دے رب اوتے میں ایمان لیایا
سنیا ہوسی ملیا اوس دم کیہا جواب اس فانی
ہن ایمان تے پہلوں مفسد کیتی نافرمانی
بال۱۸؎ کھنڈیاں تے مٹی بھریاندی گل خطا نہ جاوے
قسم جے کھان اﷲ دی اﷲ اونویں کر دکھلاوے
یونس نبی نے قوم اپنی نوں خبر عذاب سنائی
اﷲ ولوں حکم نہ آہا نبی شتابی پائی
نبی نوں اﷲ سچا کیتا اونہاں عذاب دکھایا
قوم ایمان لیائی خوف اونہاندے دل وچ آیا
نبی اونہاندیاں خبراں پچھے بیٹھا اندر جنگل
جھوٹھا ہو کے ہن میں کیونکر جانواں پھیر اونہانول
پرناں اتنی خبر اوہ سچے دلوں ایمان لیائے
اﷲ مینوں سچا کیتا دکھوں اوہ بچائے
اﷲ ختم نبیاں آکھیا ایساناں ہو جائیں۱۹؎
جگرا رکھیں ہمت۲۰؎ والیاں وانگوں صبر کمائیں
کافر دکھ جے دیہن تاں بی بری دعاناں منگیں
میر۲۱؎ے کم وچ دخل نہ دیئیں اپنی حد نہ لنگیں
اﷲ چاہے کرے عذاب تے چاہے موڑا پاوے
کافر بے شک ظالم ہن پر ہوسی جو اوہ بھاوے
موسیٰ جدوں۲۲؎ دعا کیتی فرعونیاں حق عذابوں
ٹلیا اوہ عذاب تے مہلت مل گئی پاک جنابوں
حامی کیتی خامی آتھم قبطیاں نال رلایا
اس نے کدوں دعا کروائی کد مرزے ول آیا
مرزے نوں اوہ جھوٹھا آکھے اول تھیں ہن تائیں
اﷲ تے کد ڈردا پھریا ہوریں ہوریں جائیں
انبر سر تھیں نٹھدا کیوں جے اﷲ کولوں ڈردا
ہے اک اﷲ لدیانے فیروزپور انبرسر دا
ڈر خونی مرزائیاں دے تھیں گھر دھیاندے آیا
اپنی آپ حفاظت کیتی چوکی پہرہ لایا
گھڑی نہ اگے پچھے ہووے موت نہ ٹلے کداہیں
سچ مچ موت جے آئی ہووے دیوے کون پناہیں
نوح نبی دے پت پہاڑیں چڑھ کے لیاں پناہاں
امراﷲ دیوں بچ ناں سکیا لایاں لاکھاں داہاں
جیکر ہوندا امر اﷲ دا آتھم کدبچ سکدا
شہر بشہریں ملکیں دیسیں بھانویں نٹھ نٹھ تھکدا
