M
صفت باری تعالیٰ
تصنیف: مولوی اﷲ دتہ گورداسپور
تو شہنشاہ شہاندا والی عالی تے متعالی
میں عاجز مسکین تیرے درخالی دست سوالی
تو کہن تھیں عدم موجود کریندا بے پرواہ نوازا
باجہہ تیرے معبود نہ کوئی تے مسجود نیازا
حق عبادت مالی بدنی تے قولی افعالی
تیرے باجھ خداوند عالی غیران حق نہ والی
ایہا عہد میثاق دھاڑے سارے لوک پکارے
الست برب رب الایا سب حاضر دربارے
قالو بلیٰ کل روح الائی سن کے حکم جنابوں
جو تیرے باجہہ وہاب نہ ہر گز جس امید ثوابوں
ہے احسان اسان پر تیرا حد تھیں پاک خدایا
بعد پیدائش جن انسانا رازق سب دا آیا
واہ اﷲ تو خالق ہر دا تدبن ہور نہ کوئی
باغ زراعت اندر ہر جا قدرت ثابت ہوئی
باغاں دے وچ رنگ برنگی بوٹے ثمر لیاون
سٹے پھلیاں دنب جو چھلیاں قدرت رب دکھاون
عجب عجائب بوٹے الہہ قدرت نال اوپائے
کئی کھٹے کئی مٹے کوڑے ثمر جو ترش لیائے
انب انار تے کھٹے مٹھے نخل کھجور عناباں
گلگل نبودا کھان ناکھان بیہان سیب جناباں
سدا گلاب گلاب بہاری موتیا کھٹا تلسی
مہندی دہنیاں گندم چھولے سورج مکھیا لسی
گلخیرہ گل نرگس سوسن پھل کمیاں کچناراں
گورکھ پان شاہ تراتی اٹ سٹ وچ مخلوق شماراں
ماہان موٹھان سینجی منیا مولی لسن کپاسوں
کی کی چیزاں آکھ سناواں سب اس اﷲ پاسوں
باغاں دے وچ کوئل کوکے ساون ماہ بہاراں
نال پھلاں دے چہچہ کردی بلبل لکھ ہزاراں
مورچ چکور بتوری الو مینا طوطے زاغاں
سرخ چمونے بحڑے تتر حمد کرن وچ باغاں
باز بٹیرے شکرے قمری گھگی شارک ڈاراں
یوز پلنگاں ہرنا پاہڑے داس کرن وچ جازاں
جو کجھ رب دوجگ اوپایا خاطر نبی پیارے
اوپاک محمد ساڈا ہادی عالم دو جن تارے
ایسے خالق نوں سب پوجو جدیاں صفتاں عالی
جودئیاں انساناں پوجن جھوٹے سب رزالی
تے جھوٹے معبوداں تھیں ہے سانو بہت بیزاری
باجھ تیرے معبود نہ کوئی ایہہ گل دلی وچارے
لکھ کروڑاں ہون زباناں اﷲ دتہ پیارے
صفت خدادی تم نہ ہووے کہہ گئے نبی سوہارے
